Terwijl ze snikkend op haar bed ligt hoort ze voetstappen de trap op gaan.
Als ze de deur open hoort gaan stopt Maxime haar hoofd onder haar kussen. Ze wil met niemand praten en vooral niet met dat stekel varken of haar moeder. Als ze eventjes niets hoort ziet ze dat haar zusje de kamer in is gelopen. Ze haalt haar hoofd onder het kussen vandaan en gebaard haar zusje dat ze op het bed mag komen zitten. “Maxie niet huilen!” ,zegt haar zusje, “Maxie lief!” Het zusje van Maxime geeft haar grote zus een kroel. Maxime pakt haar kleine zusje Romy op en zet haar op schoot. Romy kijkt haar met grote blauwe ogen aan. “Zullen we spelen? Wordt je vrolijk?” Maxime geeft haar kleine zusje een kus. “Pak jij de barbies dan gaan wij gezellig spelen.” Maxime pakt Romy op en zet haar op de grond. Voorzichtig zet Romy een paar stapjes maar dan laat ze zich vallen en kruipt naar haar kamer. Lachend met tranen in Maxime de ogen kijkt ze haar kleine zusje na. Maxime staat op en loopt achter haar kleine zusje aan. “Roomsieboomsie we gaan wel op jou kamer dan hoeven we minder te sjouwen.”
Als Maxime met haar klein zusje haar kamer in komt ziet ze dat haar zusjes kamer op haar kamer leek, die ze vroeger had toen alles nog fijn was. Toen papa en mama nog geen ruzie met elkaar maakte. Maar nu ze steeds ouder wordt lijkt de wereld niet leuker maar alleen minder te worden. School wordt steeds moeilijker. Onvoldoendes die je gaat halen en dan ook nog de vreselijke leraren waarvan je, je wel eens afvraagt of ze liever leraar wilde worden of dat ze zich beter bij de Taliban hadden moeten aansluiten.
Als ze de deur open hoort gaan stopt Maxime haar hoofd onder haar kussen. Ze wil met niemand praten en vooral niet met dat stekel varken of haar moeder. Als ze eventjes niets hoort ziet ze dat haar zusje de kamer in is gelopen. Ze haalt haar hoofd onder het kussen vandaan en gebaard haar zusje dat ze op het bed mag komen zitten. “Maxie niet huilen!” ,zegt haar zusje, “Maxie lief!” Het zusje van Maxime geeft haar grote zus een kroel. Maxime pakt haar kleine zusje Romy op en zet haar op schoot. Romy kijkt haar met grote blauwe ogen aan. “Zullen we spelen? Wordt je vrolijk?” Maxime geeft haar kleine zusje een kus. “Pak jij de barbies dan gaan wij gezellig spelen.” Maxime pakt Romy op en zet haar op de grond. Voorzichtig zet Romy een paar stapjes maar dan laat ze zich vallen en kruipt naar haar kamer. Lachend met tranen in Maxime de ogen kijkt ze haar kleine zusje na. Maxime staat op en loopt achter haar kleine zusje aan. “Roomsieboomsie we gaan wel op jou kamer dan hoeven we minder te sjouwen.”
Als Maxime met haar klein zusje haar kamer in komt ziet ze dat haar zusjes kamer op haar kamer leek, die ze vroeger had toen alles nog fijn was. Toen papa en mama nog geen ruzie met elkaar maakte. Maar nu ze steeds ouder wordt lijkt de wereld niet leuker maar alleen minder te worden. School wordt steeds moeilijker. Onvoldoendes die je gaat halen en dan ook nog de vreselijke leraren waarvan je, je wel eens afvraagt of ze liever leraar wilde worden of dat ze zich beter bij de Taliban hadden moeten aansluiten.
Leuk geschreven!
BeantwoordenVerwijderen